vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
In balans
Zittend op een rotsblok
aan ‘t einde van een golfbreker
als ebbe slaapt en vloed ontwaakt,
Daar te “zijn†wanneer beide
In volledige rust samenkomen,
ultiem moment van evenwicht.
De wereld staat - zij het slechts even - stil,
gevoel van oneindigheid, nietigheid,
van alles zijn en niets zijn
het duurt maar even, het leven roept,
gewekt door het klotsen van de baren
op het rotsblok, de wereld onder mij.
terugtrekken, opstaan, doorgaan,
steeds weer opnieuw.
schommelend tussen ebbe en vloed
11 2017 rdckx
Ingezonden door
Geplaatst op
13-11-2017
Geef uw waardering
Op basis van 201 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Ebbe Evenwicht Leven Nietigheid Oneindigheid VloedReacties op ‘In balans’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!