De ambulance
De ambulance.
Een mooi en machtig ding.
Nee liever stap ik er niet in.
Met loeiende sirenes kom jij aan,
Om vervolgens weer met ons erin te gaan.
Ik stap in en zet me schrap,
Nee hoor het is geen grap.
Bedenk ik me dan.
Het moet omdat het niet anders kan,
De sirenes en lichten gaan aan.
En we kunnen gaan,
We rijden alles in hoge snelheid voorbij.
Ik zie het want ik kijk opzij.
Voel een knoop in me maag.
En reageer een beetje traag
Het einde van de rit is in zicht.
Ik zie veel licht.
We parkeren op de plek.
Ik voel me nog steeds een beetje gek.
Ik stap uit naar de rit.
Loop naar de achterkant van dat mooie machtige ding.
Want daar ligt jij nog in.
Samen lopen we naar binnen
Ik kom langzaam aan bij zinnen.
Ik geef jullie een hand
En zeg bedankt
Jullie kunnen weer klaar gaan staan
Om naar een volgend persoon te gaan
Weer een leven gered denk ik dan.
Zo heeft ieder zijn eigen plan.
Dag mooi en machtig ding.
Nee ik zit er niet graag in.
Geschreven door Wendy Tap
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
06-11-2017
Over dit gedicht
Dit gedicht heb ik geschreven na aan leiding van de vele ambulance ritten die ik heb gehad met onze zoon
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
AmbulanceReacties op ‘De ambulance’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!