vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zonder gezicht
ik zwaai
naar het licht
achter me volgt
de schaduw
nog zonder gezicht
pas als ik kijk
mijn handen
laat zakken
is er weer de
oude egaliteit
toch heb ik
gezien waar zij
is verdwenen door
aarde en stenen
finaal terug naar af
om weer
te verschijnen
als licht wordt
geblokkeerd en
energie is geabsorbeerd
wil melker
07/10/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Zonder gezicht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!