IK ZAT IN MIJN LEUNSTOEL EN SLIEP

IK ZAT IN MIJN LEUNSTOEL EN SLIEP

Ik zat in mijn leunstoel en sliep
Toen kwam er een engel die riep:
"Hans, je moet snel ontwaken
Om een mooi gedicht te gaan maken!"

Mijn hoofd dat deed me zo zeer
Ik zei: "Graag een andere keer!"
Maar toch, in het spaarlampenlicht
Zocht ik nog naar een toonbaar gedicht

Ik dacht: als ik even
Wat zachtjes mag zweven
En dromen laat komen
En woorden laat stromen
Misschien is het dan niet te laat?

Misschien dat het dan toch nog gaat?

En misschien komt er dan, vederlicht

Komt er toch nog een soort van gedicht?

Maar het is, vrees ik, teveel gevraagd
De woorden zijn krom, afgezaagd
Dus rook ik nog één sigaret
En ga dan gewoon maar naar bed