Dementie

Ik raak vermoeid van de tranen op mijn gezicht.
Verdriet heb ik, omdat ik je niet meer echt herken.
Door mijn ziekte en vergeetachtigheid,
is het een strijd geworden, om je te blijven herkennen.
Eigenlijk hoop ik dat je mij niet zal vergeten.
Vergeetachtigheid, het is zo erg als je het hebt.
Vaak weet ik de tijd niet meer, of welke dag het is.
De symptomen van dementie, zo jammer dat het bestaat.
Herhaling van woorden, een gebrek
aan zinnen wordt snel erger bij mij.
Ik weet de weg niet meer, ben vaak boos verdrietig
zonder te weten….. waarom.
Mensen stellen moeilijke vragen en ik weet het antwoord niet.
Vaak ben ik mijn spullen kwijt
en kan ik ze niet meer terugvinden.
Ik word gek van mijzelf, wanhopig ben ik
kan mijzelf niet meer helpen.
Vaak voel ik mij zo machteloos
en gevangen in mijn eigen wereld.
Wat ik vroeger kon kan ik nu niet meer.
Vaak voel ik mij zo hulpeloos.
Echt ik ben de draad kwijt
het is voor mij een raadsel
toch kan ik er niets aan doen.
Dementie

Dick Voogd