vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De rode draad
met handenvol
regen gaf ik jou
de zegen na
jij draaide
je om en ving
een opkomende zon
ieder zijns weeg
nog steeds wappert
de lach als vrijheidsvlag
voorzichtig rol ik
de rode draad
van verbondenheid uit
stuur jou gedachten
wensen dromen
op ongeregelde tijd
reken af met
gebroken structuren
gewoontes die te lang duren
ben verrast door de tijd
wist niet dat er zoveel
voor andere zaken overblijft
wil melker
09/08/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘De rode draad’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!