Jij die was
Je levenskaar is uitgeblazen
Je ogen zijn gedoofd
Tranen zijn er in jouw ogen niet meer: het is genoeg
Je hebt gelachen, gehuild, geschreeuwd, gebruld en wat nog wel niet meer
Wij zullen wel om je huilen, simpelweg omdat we je lach zullen missen
Wij zullen weten en onthouden dat je al je tijd goed hebt gebruikt en van geen enkel moment spijt hebt gehad
Je kan gaan nu, blaas die kaars maar zachtjes uit
Doof je ogen, laat ze rusten in een eeuwige slaap
We wensen je een goede vaart
En tijdens die vaart zullen we je hand vasthouden,
Je steun geven
Voeg je nu zo snel mogelijk bij je geliefdes toe en verdwijn dan samen in het niets
Het niets wat tegelijk alles is
Ingezonden door
Geplaatst op
05-08-2017
Geef uw waardering
Op basis van 21 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Herinneringen OverlijdenReacties op ‘Jij die was’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!