Bevrijd mij dan
Ik ren weg,
van de pijn die me volgt.
Steeds een beetje harder,
van alle pijn die me steeds achtervolgd.
Ik ren zo hard ik kan,
maar mijn gevoel is sneller.
Laat me struikelen,
en word telkens weer een stukje feller.
Houd me tegen,
en houd me stevig beet.
Kan er maar niet voor vluchten,
het word me steeds sneller te heet.
Ik probeer te vechten,
het van me weg te slaan.
Maar het slaat zijn armen om me heen,
en ik raak erdoor steeds van de baan.
Ik smeek tot de hemel,
bevrijd mij.
Van de pijn waar ik voor weg ren,
om mezelf te kunnen zijn.
Bevrijd mij,
van alle schaamte die ik bezit.
Want van alles,
word ik lijkwit.
Bevrijd mij,
dat is alles wat ik nog vraag.
Bevrijd mij,
zodat ik eindelijk slaag.
Ingezonden door
Geplaatst op
31-07-2017
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
BevrijdenReacties op ‘Bevrijd mij dan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!