Gillen

Mijn hoofd,
het is zo druk.
Een stem die gilt,
en zorgt dat ik buk.

Geen kracht,
om nog te gaan vechten.
Ik geloof alles,
van wat ze zeggen.

Het gegil,
dat ik zo vaak hoor.
Ze willen de baas zijn,
dat is waar ik me aan stoor.

Ik wil van ze winnen,
elke dag weer.
Maar ze zijn sterker,
en dat doet zo zeer.

Ik wil wegrennen,
en doen of ze allemaal niet bestaan.
Maar elke keer weer,
doen ze me keer op keer stil staan.

Wanneer komt de hoop,
een ster zo scherp aam de hemel staan.
Want nu ,
raak ik elke keer nog van de baan.

Ik hoop op een dag,
sterk te kunnen zijn.
En een beetje rust,
dat lijkt mij zo fijn