Elke nacht

Elke nacht lig ik wakker,
door de geluiden om mij heen.
Ik voel me gevangen,
ik sta niet stevig op de been.

Elke nacht wil ik alleen maar huilen,
en me verstoppen voor de wereld.
Zodat niemand mij kan vinden,
weg van al het geweld.

Gevangen in mezelf,
geen ontsnappen aan.
Geen ontsnappen aan het donker,
ik raak zo van de baan.

De enigste wat me nog redden kan,
is een vriendelijke lach.
Dat is het enigste,
waar ik echt op wacht.

Een lach die mij bevrijd,
van al mijn angsten en pijn.
Mij een beetje hoop geeft,
dat lijkt mij pas zo fijn.

Nu wil ik alleen nog maar dromen,
ver weg van alle zorgen.
Ver weg van alle pijn.
Dus droom ik rustig tot de morgen.