Fibromyalgi, mijn strijd 1

Fibro ik vecht mijn eigen strijd
Ik ben het allemaal zo moe
elke dag die pijn wat een gedoe
heb er toch niet om gevraagd
dat jij mij 24 uur per dag belaagd.

Laat me niet kennen
maar zal er nooit aan wennen
vechten zal ik dag en nacht
ik ben diegene die altijd lacht.

Sterker is wat ik ervan word
al kan ik soms niet vasthouden dat bord
schieten de tranen in mn ogen
o nee wil helemaal geen mededogen.

Ik zal dit lijden niet laten leiden
mij met andere dingen verblijden
maar pfff soms sla je wel erg hard toe
dat onverwachtse dat maakt me zo moe.

Toch blijft daar elke dag
mijn schaterlach
soms door de tranen heen
ben een mens en niet van steen.

Val me aan kom maar op
want jij houdt toch nimmer op
Sta paraat heb me totaal afgeschermd
tis niet ik die altijd kermt.

Zal mijn lot met opgeheven hoofd
dragen heb het mijzelf beloofd
dus vecht door tot het bittere eind
jij blijft voor altijd mijn vijnd (vijand)