vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Nog hangt de waas
ik heb het zand
en de rotsen van
eonen geleden gezien
de diepe kleuren
spraken mij aan
in een zinderend heden
nog hangt de waas
van hun gebeden en
leven over het land
gevangen in
onherbergzame oorden
waar zij de tijd trotseren
proberen te ontsnappen
uit generaties inteelt
door een nomadenbestaan
hun magie is verloren
in het geboren worden
van steeds meer geweld
maar wind zal de verhalen
mystiek vertalen over hun
heroïsch leven dat bijna is geveld
wil melker
10/07/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Ingezonden door
Geplaatst op
10-07-2017
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Nomaden WoestijnenReacties op ‘Nog hangt de waas’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!