De druppel
Jij!
Jij hebt mij toch nooit naakt gezien?
Nee zegt hij
wel bloot.
De druppel.
Ik raap mijn spullen bij elkaar
alsof ik kastanjes verzamel
wis de sporen van het gesprek
fluit op de huissleutel melodieën van toekomstige eenzaamheid.
Verwacht geen telefoontjes
en geen replieken voor u ben ik dood
deze woorden wou ik zo graag zeggen
maar ze kwamen niet uit mijn mond
ze bleven plakken op mijn tong.
De deur achter me slaagt dicht
als een boek dat net uit is
hij vult het kijkgat met rijst
om mijn hart niet zien te trillen.
Ik sta aan de trap en ik weet niet
welk werkwoord ik moet vervoegen
verlaten? verdwijnen? verliezen?
Ik vlucht tot ik niet meer weet
waarvoor ik vlucht.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
05-07-2017
Over dit gedicht
Men vindt zijn leven naarmate men het verliest in dienst van anderen
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Blootstellen RuzieReacties op ‘De druppel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!