1001 Gedichten
Foto
Wanneer hij, door zijn knieën gezakt
haar zoete gezicht kadert
voelt hij hoe de scherpte verzwakt
zodra hij haar zelfbeeld nadert
Kijkend door filters van helder glas,
is ze transparant , bijna wrakend
ziet hij haar evenbeeld al nakend
schijnen over wat beschermend was
Nu hij, hard struikelend over werkelijkheid,
zijn roze lenzen heeft verloren,
komt hij los van licht en tijd,
stelt hij zich haar in sluimer voor, en
huilt er zijn krankzinnigheid
in duizend metaforen
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
13-06-2017
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Gemis Liefde Ontkenning PerspectiefReacties op ‘Foto’
-
Vijf sterren van mij, voor dit mooie werk. Maar je kent me. Eerder hebben we dit vers al besproken. Graag wil ik daar nog twee dingen aan toevoegen, die slechts voor mij gelden, maar wellicht voel jij het ook zo. In de voorlaatste regel staat voor de vierde keer het woordje "hij". Ik zou dit woord vervangen door "er" Je verliest dan weliswaar een alliteratie "huilt hij), maar je wint in diepgang, omdat de 't' van huit wordt vastgeplakt aan de é' van ér', de zgn regressieve assimilatie. De totale klank wordt daar wat feller door, die je met laryngalen zoals de 'h' niet kan bereiken......Soms denk ik zelf wel eens....wat een gelul...maar ja ik vind het té mooi en té waardevol om het niet te zeggen. Je weet hoe ik het bedoel. Het tweede ding is futiel, maar ik vind hoofdletter niet mooi om te zien in gedichten. Dag Gaab (mooie foto trouwens zag ik voorbij komen.)
Istvan Koning - 14-06-2017 om 15:53
-
Magnifiek.
Istvan Koning - 15-06-2017 om 14:22
-
Ik wilde je antwoorden maar had in eerste instantie de wijzigingen aangebracht... Dus moest ik wachten.. Dank dat je er naar hebt gekeken..
Verwijderde gebruiker - 15-06-2017 om 17:52