de krassen

Ik weet dat het niet goed is
Ik weet dat ik het niet moet doen
Meteen daarna weer spijt
Maar het is toch steeds weer dat ik me vergis

Ik voel geen pijn meer
Alleen daardoor rustig kunnen worden
Het doet me gewoon geen zeer
Ik roep mezelf daarmee tot de orde

Ooit zal ik er mee stoppen
Weet alleen nu nog niet hoe
Ooit zal het me lukken
Er komt een moment dat ik het niet meer doe

Voor iedereen wil je het verbergen
Niemand mag het zien en weten
Alleen door die littekens
Kan je het nooit vergeten

Achtervolgen zal het je altijd
Vergeten zal je het nooit helemaal
Het zal altijd zichtbaar blijven
Later krijg je dan ook spijt

Op dat moment is het alleen al te laat
Het kwaad is al geschied
Maar door dit alles vind ik rust
Rust in mijn eenzaamheid en mijn verdriet.