Doden op slagvelden

We zijn doden op slagvelden
niet beseffend hoe mooi het is om
in de glans van de dood te liggen
(ach tuurlijk niet we zijn dood)
en het is de schuld van de anderen
want zij hebben ons uit mekaar getrokken.

Voor ons hoeven woorden geen betekenis meer te hebben
en domme vragen bestaan niet meer
dit is de stilte die we nooit hebben gekend
wie zou er nu aan het huilen zijn
wie zou nu de herinneringen tellen

Horen wij onze namen vallen
of is het iets dat er op rijmt?
zijn we het onderwerp van de dag
of zijn we vergeten onder de modder van het bestaan
dat zal ons pijn doen
meer dan de kogels die zich evenwijdig
in ons huid nestelden
omdat wij die gevoelig zijn
gevoelens hebben
wij voelen het blazen van de wind in onze oren
de voetstappen in lege gangen
de bezoekers die de Bijbel stotteren bij ons graf.

Als jullie ons niet zullen herdenken
zullen we jullie eruit halen als een haar uit het deeg
zal elke dichter voortaan plagiaat plegen
zullen we dingen vernietigen die
er al lang niet meer geweest zijn.