Pijntjes

De pijn
Is soms lastig te omschrijven
Het komt, in vele vormen
Is het zo ver, dat het jou is bekropen
't is vaak, ténen-krommend

De pijn van het hart
kan je geheel omlijven
Je ziel, met donker omlijnen

De pijn van het hart
overstortend met smart
Het leven, uit je verdrijven

De pijn van verlies, van eenzaamheid
als een kind, in de steek gelaten
Jankend en schreeuwend, dat zij er niet zijn
Je in wanhoop, achterlatend

De pijn van verlies, van eenzaamheid
als een dolk, in het hart gestoken
Bloedend en kwijnend geen samen te zijn
de verbondenheid, verbroken

De pijn van verlies, van eenzaamheid
je oude ik, weer te vinden
Wie ben ik, wat wil ik, dwaalt er door het brein
Overkomend, o zo velen
De zoektocht om weer, jezelf te zijn
Je oude ik, weer te helen

De tijd als het zalfje
de schaafwond verzachtend
'Het zijn', een stinkende wond
Als een paria, te zijn weggesmeten en
vallend, op den mond
Verwond en verminkt in beton gegoten
en nu weer, op te staan.
Lood zwaar!

Zaken van paren, die ooit eens twee waren
verankerd, aan het lot.
Was het overlijden of 'doodgewoon' scheiden
het blijft gewoon vre-se-lijk rot.

_________

De tijd van verleden
Het leven in heden
Als lessen gegeven
voor toekomstbestendigheid