33 jaar samen
Zo'n 33 jaar geleden
Ik weet nog goed wat wij toen deden
Het mooiste ter wereld werd mij gegeven
Waarschijnlijk de spannendste dag van heel mijn leven
Maar ik zou hem niet wijzigen, voor geen miljoen
Ik zou hem zo weer overdoen.
Ik had het nooit, maar nooit durven dromen
Dat dit geluk mij zou overkomen.
Ik zie het als een lange reis.
Het ene wat minder en het andere wijs.
Een heel groot bos met grote bomen
En landschappen waar men alleen maar van kan dromen.
Dan weer een oude huizenrij.
We gingen door en reden voorbij.
Het ging over bergen en door dalen.
Maar we zouden het toch wel halen.
Maar aan het einde van de reis, een klein hotel.
En wie woont daar in? Dat weet je wel.
Een gelukkig paartje, niet voor even.
Die in voor- en tegenspoed bij elkander zijn gebleven.
Die kunnen genieten van de kleine dingen
En die elkaar niet tegenwringen
Die niet met het groot maar wel met het klein,
Met elkaar gelukkig zijn.
Daaraan denkend, ben ik geraakt.
Omdat dat mij gelukkig maakt.
Ook ik maak deel uit van die reis
En haalde hier ook mijn vrijbewijs
Wij deden ook aan gezinsuitbreiding
En waren geslaagd met grote onderscheiding.
Wij hebben van niets iets opgebouwd.
Eerst de kindjes, verloofd en dan getrouwd.
Geloof mij maar, wij zitten op rozen
En hebben net nieuwe ringen gekozen.
Voor de eeuwigheid is dit het symbool.
Voor jou en mij, jij mijn idool.
Ik zal altijd voor je zorgen.
Niet alleen vandaag maar ook voor morgen.
Mijn kloppend hart, mijn lieve vrouw,
Ik hou verdikke nog al eens van jou.
Je Patje
Reacties op ‘33 jaar samen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!