vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een wereld
Er is geen land, geen wijk...
waar voor ik vechten zou.
Mensen worden opgesplitst
maar uiteindelijk zijn we allemaal gelijk.
Allemaal op zoek naar dat zelfde iets...
dat beetje geluk.
Die ene persoon in ons leven
het maakt niet uit zwart of blank
van binnen zijn we al hetzelfde.
Mijn vaderland...
dat is een wereld vol liefde en vriendschap
waar iedereen samenleeft hand in hand
waren we al één,
dan was er geen sprake van armoede of verdriet.
Maar...
mensen zijn als ze zijn
soms vriendelijk maar soms...
zijn mensen ook onmenselijk.
Reacties op ‘Een wereld’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!