De fles

Met een kreet in zijn buik
wat droog depot rond de ziel
en een brok in zijn keel
dobberde hij met de wind
stroming en de golven mee

zolang als een aarden kruik
te water gaat en ten slotte barst
zo rolt de fles in de branding
tot een badgast er voor bukt
om de inhoud niet de wijn

en zie daar stijgt de geest
terug van even weg geweest
boven de zonaanbidders uit
met een donderend stemgeluid
vol vers vrij dicht en open rijm.

Guido van Geel