vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het zijn van tegenpolen
ik voelde zon
maar zag hoe
wind vriezend door
de schaduw gleed
je warme ogen
namen me mee
ik pakte je handen
wist de kou die jij leed
lichaam spreekt
zonder woorden
de taal van samen
in elkaar bekoren
liefde en verdriet
dansen leven in balans
als een lentezon die vriest
in het zijn van tegenpolen
wil melker
28/04/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Het zijn van tegenpolen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!