1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Mensenstroom

Van alle wezens die bestaan,
Is alleen zij nooit met de stroom van leven mee gegaan. Gevangen in een zee zonder zuurstof en lucht, het monster naderd.
Warme dromen over vlinders en vogels in de blauwe lucht. Wakker worden in de zee zonder verlangen naar het monster van verwachtingen en hebzucht.
Verder gaan verdrinkend in de waan;
Het leven is een gift, doe je ding en wees gelukkig. Maar waar komen die gedachtes dan vandaan?

Het monster levend in mijn hoofd trekt me naar beneden. Geen zuurstof. Flitsen van verleden. Verstikt in het zeewier weg uit de stroom, nog harder schreeuwen, ze horen me niet, is het dan geen droom. In paniek grijpend naar houvast het zeewier trekt me verder het donker in. Geen uitweg te zien, ik stop met tegenstribbelen ik ga er niet meer tegen in. Zonder zuurstof mee in de stroom van de zee.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Vaak voel ik me alleen. Hoop hierbij mensen te raken en te laten weten dat ze niet alleen zijn. Graag feedback

Foto's

Geef uw waardering

Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Depressie Leven Verdriet Zee

Reacties op ‘Mensenstroom’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Mensenstroom