Ouderdom

Af en toe een gewricht dat kraakt
een woord waar je niet meer uit geraakt
een naam die je vergeten bent
een gedicht dat je niet meer van buiten kent
vormen samen met de grijze haren
het einde van de jonge jaren

De ouderdom is ingetreden
geen weg terug naar het verleden
de jeugd is definitief voorbij
niet te keren is het tij
de felle kleuren worden grijzer
men kent minder maar wordt wijzer

Maar zolang er hoop is is er leven
Zolang de handen nog niet beven
kan ik gedichten schrijven kan ik beelden maken
een hoek af hebben in vervoering raken
Een beetje gek zijn doet geen zeer
af en toe maar niet steeds weer