Ze noemen haar Vrede

Heel breekbaar zit ze in elkaar gedoken op de grond
mensen noemen haar Vrede
ze is helemaal bond en blauw

Er komt alleen nog zacht gefluister uit haar mond
haar ogen zijn omringd met donkere kringen
haar huid is zo bleek dat het bijna doorzichtig is

Bij elke oorlog die start wordt ze zwakker
haar hele lichaam staat vol littekens
door alle oorlogen van vroeger en nu

Maar bij elke vredevol moment
wordt ze weer wat sterker
verdwijnt er een litteken of blauwe plek

Ze hoopt op een dag
waarop alle oorlogen stoppen
en alle littekens en blauwe plekken weg zijn