1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Landweggetje

Landweggetje


Het is fabelachtig hoe elk donker landweggetje

Nu haar eigen lichtinval door het raampje ziet

Als kleine prul geloofde ik dan ook echt …

Dat jij niet meer van mij hield



Je mag mijn vleugels blijven afwijzen

Zodat ik steeds verder van je vandaan drijf

-Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen-

Je mag mijn traan onder het kussen laten

Net zo lang, zodat ik zelf de brug overga



Achter iedere brok in de keel

Fluistert er een stem onuitgesproken

Mijn verscholen regel van het verlangen

Omdat jij sinds een vroeg beleven

De ander boven mij prefereert …



Je mag mijn vleugels blijven afwijzen

Zodat ik steeds verder van je vandaan drijf

-Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen-

Je mag mijn traan onder het kussen laten

Net zo lang, zodat ik alleen over het bruggetje ga



Moeder, zelf heb ik de winter nooit gewild

En sta ik ook niet graag verlaten in de regen …

Daarom rende ik van jou weg

Moeder, zelf heb ik deze winter nooit gewild

Sta ik niet graag verlaten in de regen

Maar is het woeste zeezicht uitgewreven



Het is fabelachtig hoe elke landweg

Haar eigen lichtinval nu door het raam mag zien

Woorden waren uit vertwijfeling gezegd

Juist omdat jij van me hield

En je duidelijk door mijn ren voelde gekwetst



Je mag mijn vleugels blijven afwijzen

Zodat ik steeds verder van je vandaan drijf

-Nooit gedacht dat ik dit zou doen-

Je mag mijn traan onder het kussen laten

Net zo lang, zodat ik alleen op het bruggetje sta



Je kunt mij aan het huilen maken

Maar voel me nu geborgen bij mezelf



__//__



Persoonlijke woorden zijn geschreven door © Madeleine Oppelaar. Datum 11 Maart 2017. Time close: 12.54 uur. Thema: Moeilijke relatie met moeder (thuis) waar je werkelijke pijn wordt overschreeuwd (niet gezien en gehoord wordt), waardoor je besluit weg te gaan en voor jezelf te kiezen. Elders probeer je de liefde, en voor het zelf, te omarmen idem de luwte een plekje te geven. Op latere leeftijd bemerk je op, als je het anders durft te bekijken, dat je door pijn zelf ook afgewezen hebt omdat je dacht dat er niet van je gehouden werd. Maar was dat werkelijk zo?

Aanvulling: Tijdens drukke schrijfsessie dagen mogen prachtige dingen voortvloeien. Zo ook weer deze pen. Het gedicht is bedoeld als stem naar mijn moeder. Het idee is er om het voor in het boekje te plaatsen die ik aan het schrijven ben. De titel van het gedicht heet Landweggetje. Wat ook wel een beetje als symboliek staat omdat ik graag als kind over dit weggetje rende om mijn al groot zijn te laten zien. Verboden te kopiëren zonder een schriftelijke reactie. Dank! Met een warme groet, Madeleine Oppelaar.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Moeilijke relatie met moeder (thuis) waar je werkelijke pijn wordt overschreeuwd (niet gezien en gehoord wordt), waardoor je besluit weg te gaan en voor jezelf te kiezen.

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Afwijzing

Reacties op ‘Landweggetje’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Landweggetje