Landweggetje
Landweggetje
Het is fabelachtig hoe elk donker landweggetje
Nu haar eigen lichtinval door het raampje ziet
Als kleine prul geloofde ik dan ook echt …
Dat jij niet meer van mij hield
Je mag mijn vleugels blijven afwijzen
Zodat ik steeds verder van je vandaan drijf
-Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen-
Je mag mijn traan onder het kussen laten
Net zo lang, zodat ik zelf de brug overga
Achter iedere brok in de keel
Fluistert er een stem onuitgesproken
Mijn verscholen regel van het verlangen
Omdat jij sinds een vroeg beleven
De ander boven mij prefereert …
Je mag mijn vleugels blijven afwijzen
Zodat ik steeds verder van je vandaan drijf
-Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen-
Je mag mijn traan onder het kussen laten
Net zo lang, zodat ik alleen over het bruggetje ga
Moeder, zelf heb ik de winter nooit gewild
En sta ik ook niet graag verlaten in de regen …
Daarom rende ik van jou weg
Moeder, zelf heb ik deze winter nooit gewild
Sta ik niet graag verlaten in de regen
Maar is het woeste zeezicht uitgewreven
Het is fabelachtig hoe elke landweg
Haar eigen lichtinval nu door het raam mag zien
Woorden waren uit vertwijfeling gezegd
Juist omdat jij van me hield
En je duidelijk door mijn ren voelde gekwetst
Je mag mijn vleugels blijven afwijzen
Zodat ik steeds verder van je vandaan drijf
-Nooit gedacht dat ik dit zou doen-
Je mag mijn traan onder het kussen laten
Net zo lang, zodat ik alleen op het bruggetje sta
Je kunt mij aan het huilen maken
Maar voel me nu geborgen bij mezelf
__//__
Persoonlijke woorden zijn geschreven door © Madeleine Oppelaar. Datum 11 Maart 2017. Time close: 12.54 uur. Thema: Moeilijke relatie met moeder (thuis) waar je werkelijke pijn wordt overschreeuwd (niet gezien en gehoord wordt), waardoor je besluit weg te gaan en voor jezelf te kiezen. Elders probeer je de liefde, en voor het zelf, te omarmen idem de luwte een plekje te geven. Op latere leeftijd bemerk je op, als je het anders durft te bekijken, dat je door pijn zelf ook afgewezen hebt omdat je dacht dat er niet van je gehouden werd. Maar was dat werkelijk zo?
Aanvulling: Tijdens drukke schrijfsessie dagen mogen prachtige dingen voortvloeien. Zo ook weer deze pen. Het gedicht is bedoeld als stem naar mijn moeder. Het idee is er om het voor in het boekje te plaatsen die ik aan het schrijven ben. De titel van het gedicht heet Landweggetje. Wat ook wel een beetje als symboliek staat omdat ik graag als kind over dit weggetje rende om mijn al groot zijn te laten zien. Verboden te kopiëren zonder een schriftelijke reactie. Dank! Met een warme groet, Madeleine Oppelaar.
Ingezonden door
Geplaatst op
13-03-2017
Over dit gedicht
Moeilijke relatie met moeder (thuis) waar je werkelijke pijn wordt overschreeuwd (niet gezien en gehoord wordt), waardoor je besluit weg te gaan en voor jezelf te kiezen.
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
AfwijzingReacties op ‘Landweggetje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!