vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het niemendalletje
juist jij
kunt zo fijntjes
erotiserend
de lijntjes
ophangen van
het niemendalletje
als voorspel
tot een ultieme
apotheose
we spiegelden
elkaar kwijt
in de subtiliteit
waarmee jij
me raakte
weerhaakte in
beteugelde lust
mij de sporen gaf
zonder rust
we schemerden
in de warme gloed
waar het leven
nog zinderde in
volmaakte eenheid
zagen de zon
opgaan en een
nog volle maan
in de spiegel staan
wil melker
12/03/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Het niemendalletje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!