Vermist

Nevelig landschap, in het onbekende verzeild
Een hoop mist voor de ogen, niets afgepeild
Geen uitweg, achter een ondoordringbaar gordijn
Elk teugje adem zou het laatste kunnen zijn
Nergens een lichtpunt, geen zon te bespeuren
Eigenaardige geluiden, onverenigbare geuren
Niemand had zoiets ooit kunnen voorspellen
Terneergeslagen, vertrouwen aan het vervellen
Wanhoop nabij, geen uitweg meer te vinden
In de rode draden verstrengeld, veelal inbinden
Naarstig op zoek, naar dat klein beetje licht
Troosteloos stilstaan, geen enkel vooruitzicht
In de verte lijkt wind wat stoom af te laten
Grote wolken opengeblazen, met de hemel praten
Verrassend kleine druppels vallen naar beneden
In de grond gesijpeld, een tragedie vermeden
Eindelijk wordt de lucht weer hemelsblauw
Roodgloeiende zon en fel dampende dauw