Ons vader en ons moeder?

Toen ons vader stierf, wij keken toe
hoe zijn adem allengs steeds meer stokte
hoe de kanker een eind er aan maakte
na jaren pakken shag met dubbel vloe.

Ik stond bij zijn voeteind en peinsde daar
waar blijft alles wat hij heeft geweten
ik dacht aan bloemkool koud en vergeten
of had hij iets gebromd van laat mij maar.

Ze hebben hem dood gewoon opgehaald
tot hij later lag onherkenbaar opgebaard
tandeloos ingevallen voor wat is het waard
gekist, gewassen in zijn pyjama en betaald.

Dan ons moeder wij waren er weer allemaal
zij had voor iedereen een laatste woord
een lesje in doodgaan zoals dat hoort
met een glimlach die bleef die laatste maal.

Het zij zo, zij is glimlachend weggegaan
of was het toelachen wat zij daar deed
wist zij, wat zij nu licht heel zeker weet
en zag zij daar in het licht ons vader staan.

Onze zussen hebben haar toen opgemaakt
en wij de kist op vier stoelen neergezet
Chinees gehaald, gegeten en naar bed
in de kamer beneden werd gewaakt?

Guido van Geel