Euforisch

in dwarrelende sneeuw
nam ik je mee naar
de maagdelijke witte wereld

zoals de eerste mensen
het paradijs betraden
werden onze sporen paden

stil pluisden kristallen
spelend om ons heen
lichtten op en werden een

in een lieflijk kraken
hoorden wij de melodie
van voortgang maken

links van ons het bos
waarvan het groene mos
de scene wit decoreerde

euforisch door het vele
licht liepen wij in dromen
waaraan geen eind leek te komen

later zijn wij naar huis gegaan
de ondergaande zon heeft
ons het pad in rood gebaand


wil melker
13/02/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl