vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Handen
Uit 'Het romantisch avondmaal'
Ze liepen over de verlaten wegen
zonder dat de handen nader kwamen
die hen wachtten te reiken te dienen.
dat het huis stond plots verschenen
met alle ramen in volle gloed
en de deuren stralend open uitgestald.
Verlegen traden zij in het licht
waar de warmte rondom hen was
en de gouden graal glinsterend baadde.
Stonden zij en zij zijn handen voelden
en alles zwevend zijn aanvang nam
liepen zij liepen zij Ãn het laatste maal.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
06-02-2017
Over dit gedicht
‘Gedenk te sterven’, zei de doodgraver en deed er zand over.
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Enya Gelukzaligheid GuidovangeelReacties op ‘Handen’
-
"Mijn handen zijn koud tot jij ze aanraakt," zei de man uit Emmaüs
Istvan Koning - 13-02-2017 om 21:10
-
'Als ik de lust heb laat ik Europa smelten', zei de Romeinse Zeus en Europa smachtte.
guido - 16-02-2017 om 22:22