uitgedoofd
Elke dag weer,
die verwarring in mijn hoofd.
hoop ik dat het beter gaat,
maar telkens weer verdoofd.`
Ook met het eten,
ik weet niet wat ik doe.
Het moet eruit maar ik wil het niet,
het is telkens weer zo'n gedoe.
Soms wil ik ook,
even gewoon kunnen ademen.
zonder dat er tegen me gezegd word,
wat ik voel moet benamen.
Ik wil genezen,
vrij zijn van mijn demonen.
Maar ik vraag me af,
Zal het me ooit worden ontnomen.
Al zoveel jaren bezig,
zoveel jaar vol met strijd.
En ik enigste wat ik tot nu toe kan,
is de kilte benijden.
Ik wil verder,
ik wil leven.
Zonder gedoe,
al is het maar voor even.
Me een dag goed voelen,
dat lijkt mij zo fijn.
Want af en toe kan ik het niet meer,
en ga ik kapot van de pijn.
Laat me slapen,
dat is het enigste moment dat ik kan rusten.
En zal die oorlog in mijn hoofd,
ooit nog eens sussen.
Zoveel vragen in mijn hoofd,
maar ze vragen kan ik niet.
ik wil zo graag zeggen wat ik denk,
maar wil ook weer dat niemand mij ziet.
Mijn laatste zinnen van deze avond,
voordat ik mijn gedicht sluiten zou.
Is willen vertellen aan dat meisje,
dat er altijd iemand is die van der houden zou.
Ingezonden door
Geplaatst op
06-02-2017
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
???Reacties op ‘uitgedoofd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!