onvergetelijk

Je kan het niet geloven,
mijn gedachten zijn aan het doven.
Na bijna 37 jaar hebben ze het mij pas gezegd,
Louis is nog niet weg gelegd.
Ze hebben hem een steen kunnen schenken,
zodat iedereen aan hem kan denken.
Voor mij was het niet zo vlug,
maar ondanks zie ik hem gelukkig weer terug.(foto op de steen)
Dat kan mijn hartje een beetje verzachten,
in al de pijnlijke nachten.
Mijn hart doet nu natuurlijk terug pijn, waarom moet het leven zo zijn.
Nu kijkt hij me terug lachend aan,
en zie ik hem met de hond van mijn zus staan.
Zij was ook zijn vriendin,
bij haar had hij het ook naar zijn zin.
Hij zou zich nooit bedenken,
om met werk hulp te schenken.
Het is alleen gemeen van mijn broer ,
voelt hij zich zo stoer.
Hij komt zo vaak LOUIS zijn broer tegen,
blijkbaar niet naar zijn zin gelegen.
Hij heeft dit voor mij jaren gezwegen.
Het zijn gebeuren van elkaar
waarom doet hij zo raar.
Frans zegt gij verdiend een goed leven,
en heeft me met hart en ziel 30 rozen gegeven.
Hij zegt God zei dank zullen we elkaar verstaan,
en het leven zal verder gaan.