Eenzaamheid mijn vriend

Ik haat mensen.
Ik zit toch liever alleen met mijn eigen diepe gedachten
niemand mag me storen
niet iemand die mijn gedachtengang kan horen.
Geen zin om te zoeken naar nutteloze gespreksonderwerpen
ik voel me vanbinnen toch zo saai
ideeën ontstaan zonder hevig lawaai.
Ik zal wel wachten tot zij een vraag stellen over mijn boeiend leven
niet dat ik een complex antwoord zal geven
ik start de motor van een gesprek nooit op.

Het is niet nodig voor me dat iemand mij accompagneert
het alledaagse in het leven is het meest wat mij leert
dat ik me niets moet aantrekken van wat mensen van me denken
dat ik daar geen aandacht aan moet schenken
vervuld van eenzaamheid zijn al mijn wensen
laat me toch alleen
ik haat mensen.