waarom schrijf ik

de sleden van de klok
hebben tenslotte dan toch
hun weg gezocht door levens
en stukken tijd verslonden

grauwer werd de rest
waar het de lens besloeg
de koperen schelpen zijn volgroeid
met halve vingers

een groot lichaam
dekt als voorhang
mijn verborgenheden
waarheid en leugen

het licht is aan
't gordijn te klein
ik hou mijn zinnen
niet meer binnen

ik schrijf niet om te prijzen
maar zoek het woord der wijzen
zo ik zweeg
zou elk licht vergrijzen