vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
vogels 2.0
Bomen zijn mooi,
met groen geweven blaadjes,
als vogels in een kooi,
met een groot rantsoen aan zaadjes.
een mooie boom,
als wachtende droom,
met als brandstof besef,
en een klein snufje lef.
mooi, zo'n vreemd concept,
enkel van toepassing,
als je het niet hebt.
Eenmaal gehad,
is gedoemd te vergaan,
zelfs op het klad,
de fouten begaan.
Een mooie boom,
die wij waarderen,
een mislukte droom,
waarvan we leren.
Maar wat zal vallen,
zal ontstaan,
en wat zal vallen,
zal vergaan.
Reacties op ‘vogels 2.0’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!