vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Afspiegeling
Dit is het vele
het vele dat wij cliché noemen
het herkenbare onvergetelijke
het iets
dat geborduurd is uit kennis
dit is hoe we het leven kennen.
Niets van: papa wie was die ooievaar?
waar is oma nu wordt de vraag van vandaag niet meer
het heelal is geboren
melkwegen vinden het pad bij ons.
We bedwelmen ons in zinloze onmenselijkheid.
In feite wat is er nu dat geen vragen met zich meesleurt
zelf de laatste fase die ieder mens zal meemaken
is wazig, vaag en zet filosofen aan het werk.
De spiegel van het leven kent breuken
en wij blijven erin kijken.
Reacties op ‘Afspiegeling ’
-
Boordevol poëzie. Prachtig. Vijf sterren van mij
Istvan Koning - 21-12-2016 om 13:19