Voorheen de stad

Uit, ‘Het geriatrisch testament’

Ik ging de trappen op om de stad te zien
de wenteltrap draaide schier eindeloos
zijn cirkels om telkens de gewelven te passeren
tot ik kwam achter laatste balustrade

de stad stak uit de ochtendrook omhoog
al was het een kolengestookte verzameling
fabrieken met arbeiders om vroeg te sterven
op het sein van voorbij de allang gefloten tijd

met de schimmen verdween de herinnering
en raasde het verkeer als altijd op dit uur
dat de kindskinderen zich naar de file spoeden
keerde ik op mijn treden om me daar te voegen.

Guido van Geel