vorige gedicht
vorige gedicht
een zee van verschillen
Toen we aan het wandelen waren op de dijk
Zei hij dat het enige dat hem rustig kon maken het geluid van de zee was
Ik werd zo bleek als een lijk
Want voor mij is de zee gewoon een onnozele plas
In de zomer blijft het zand
Aan je huid plakken door de zonnebrand
In de winter is het er dof en goor
Ik was bang dat we nu elke keer naar de zee zoude gaan
Maar hij vertelde mij dat verschillen bestaan
Want tegenpolen trekken elkaar aan
Ingezonden door
Geplaatst op
07-12-2016
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
HijendezeeReacties op ‘een zee van verschillen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!