De Laatste dag
Uit, 'Het absurdistisch universum'.
Uit het diepste zwart de sterren ver voorbij
beraamt de allesomvattende slang
zijn wurggreep waaruit de mensen zullen puilen
als de tijd valt in het verdorde gras van Eeden
in de verbrokkelde massa van de geslachten
die dag na dagen het gegeven land bekropen
sterft ook de laatste heerser op zijn troon
tot een mummie met een ingedroogde kakellach
geen levend wezen erft de restanten
als uit de stralend blauwe hemel
de engelen afdalen in vuur en overvloed
op het slagveld waar eens het bloed ontkiemde
maar geen graf opent zich voor de doden
in geen kelder knarst een deur
in geen tombe verheft zich een steen
geen verstrooid as wervelt ergens op
alle dood heeft de dood verkozen
om eeuwig te vervallen in vergetelheid
en boven de ijle sferen in de zwarte diepte
slingert de slang zich naar haar nest.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
04-12-2016
Over dit gedicht
‘Niet zo somber’, zei de pessimist en hield iets te klagen over.
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel Johannes WagnerReacties op ‘De Laatste dag’
-
Beste Guido, diep geroerd door zoveel schoons. In navolging zal ik op deze laatste gedichten ook voor jou een pe(n)dant willen schrijven met als titel "waar". Je gedichten inspireren me daartoe. De laatste dag moet ontroerend zijn.
Istvan Koning - 13-12-2016 om 11:14
-
Hallo Istvan, ik kijk er naar uit, niet naar de laatste dag maar naar jouw pendant. Simon Vestdijk en A. Roland Host hebben ooit samen over en weer gedichten geschreven 'Swordplay*wordplay. wie weet waar dit toe leidt. Ik luister de laatste tijd veel naar de muziek van Max Richter, lijkt soms op de strijkkwartetten van Ludwig van B., inspireert mij erg. In goeie muziek zitten allemaal woorden en zinnen.
guido - 13-12-2016 om 21:31