In samen slapen

ik volgde de
lijnen die langzaam
in je hand verschijnen

kende hun naam wist
waarvoor ze staan en toch
kon ik hun loop niet rijmen

voelde warme energie
onder je huid waar al
het zachte leven klopte

jouw reageren was
geen verweren maar een
zoeken naar totaal contact

ik wist dat jij er was
met heel je wezen en
kon mij zorgeloos overgeven

we zweefden vrij
en door elkaar in een
verbazingwekkende dimensie

gedachten rolden uit
in een nog maagdelijk gebied
op hemelse frequenties

wij zijn voor even god geweest
in samen slapen hebben wij
elkaar opnieuw geschapen


wil melker
29/11/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl