Mistig
Nevel verspreidt z'n geheimzinnige dampen
Eentonig grijs, lijkt zich stevig vast te klampen
Golvende massa, de eerste straal ontwaakt
Even onverklaarbaar wordt de weg vrijgemaakt
Nauwelijks hoorbaar, in vrede gegaan
Een heerlijke stilte, zachtjes opgestaan
Nacht gaat slapen, de zonnige dag komt op gang
Tijd brengt redding, maar het maakt ons ook bang
Wereld ontwaakt in ochtend lentegeluiden
Impressionante verplaatsing naar het zuiden
Noorden koud gelaten, veel donkere kleuren
Troosteloos stil, onverenigbare geuren
Iedereen blij als mist opeens is verdwenen
Geen onzekerheid, een goed gevoel in de benen
Duidelijkheid, waar mensen naar verlangen
Richting, de wegwijzers die blijven hangen
In het licht blijven lopen, altijd verder gaan
Eindeloos naar voren staren, niet stilstaan
Reacties op ‘Mistig’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!