De verbintenis
Voor Anne
Schrijvend aan de wereld zie ik de werkelijkheid
uit het zicht verdwijnen tot de ziel
die waakt, haar toont op mijn zwerftochten
door mijn geest waar de fantasie zijn wetten stelt.
Denkend aan het leven zie ik de vervreemding
toeslaan als een glasheldere realiteit,
die spiegelt, mij treft in het gelaat van de ander
om daar de liefde te vinden die mij geldt.
Kijkend over de velden van de verbazing
strijkt het licht over de gouden halmen
die het brood dragen als de gave aan de eindigheid
van het samengaan van wat is en wat kan schijnen.
Guido van Geel

Ingezonden door
Geplaatst op
21-11-2016
Over dit gedicht
‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet’, zei de dichter en het was vele jaren jonger.
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Annesax Guidovangeel MarsmanReacties op ‘De verbintenis’
-
Ik word hier heel stil van. Je bent een mooie Poëet.
Istvan Koning - 28-11-2016 om 09:49
-
Mooi, ik doe mijn best.
guido - 28-11-2016 om 16:32