Een gedicht voor ons allen

Ik ben van mening dat onuitgewerkte ervaringen uit het verleden
Je onbewust dwars kunnen zitten in het heden

Ooit komt de dag dat we opstaan zonder enige belemmering van emotioneel lijden
En elk nieuwe probleem dat zich manifesteert onderzoek je en laat je algauw van je afglijden

Je begint te realiseren dat de problemen die zich voor doen in het hier en nu
Niets meer te maken hebben met een ervaring uit het verleden, niet meer met u

Wij mensen hebben vaak de neiging om onze problemen te projecteren op anderen
In hoop dat we dan onze eigen problemen kunnen veranderen

Helaas is dat een uitstel van executie en durf je zelf nog niet naar je eigen aangemaakte problemen te kijken
Waardoor je de realiteit gaat ontwijken

Echter werkt het niet zo en is het van belang dat we de verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen lijden
Het vereist uren werk, en je moet je emoties onder ogen durven te zien, maar er komt een moment van liefdevolle mededogen/ medelijden

Wanneer je met de ogen van liefde durft te kijken naar al je onprettige ervaringen uit het verleden
Realiseer je algauw terwijl je bezig bent met je onderzoek, waarom heb ik hier zo lang over geleden?

Vergeef jezelf, aangemaakte gedachtes patronen (die je met je meenam met de jaren mee) en de persoon die je de pijn hebt aangedaan
Ja, je gaat door een achtbaan van emotie, maar je zal een inzicht verwerven en deze zal je nooit meer ontgaan

Ervaringen uit het verleden hebben we nodig om te kunnen groeien
Zodat we anderen kunnen helpen met dezelfde probleem, dan gaan we ons ermee bemoeien

Ook al komen we allen van een andere moeder(s)
Wij blijven altijd elkaars broeder(s)

Streef naar een wereld van samenwerking
Dan zwaaien we met ze allen gedag naar onze aangemaakte beperkingen.

Visueel gaan we dan hand in hand samen door het leven
Dit was mijn boodschap die ik u wil meegeven

Kevin S