1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Alleen opgesloten

Je hoeft je excuses niet aan te bieden
schuif de schuld in mijn dwaas hoofd.

We boetseren harten van magma
en verontschuldigen ons wanneer we ons eenzaam voelen.

We zijn geen vrienden meer
al mis ik hoe je me opfleurde
je verplaatst me in de via zone
praat met me wanneer het noodzakelijk is
(zelf dat soms niet)

Dat liever mijn oren zich met
wasknijpers toeknepen
voor ik die versteende woorden van je
opsloeg in de zwarte kamers van mijn
vereenzaamde ziel.

Ik wil me opsluiten
in een kamer
in een kamer
en in die kamer een kamer
niemand merkt op dat ik er niet ben
ik zal schrik hebben van mijn eigen silhouet
ook zij wil me niet hebben.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Over dit gedicht

Geen enkele vriend heeft weet van het verdriet dat mijn hart verteert, van het geheim dat er begraven ligt, diep en voor altijd aangemeerd

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Eenzaamheid Ruzie

Reacties op ‘Alleen opgesloten’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Alleen opgesloten