1001 Gedichten
De late fles
Uit, 'Het absurdistisch universum'
Alleen de kras klinkt in de langspeelplaat
nog voor de arm zijn scherpte stilt
en de drank de spijt tot vergeten tilt
om de oude man in zijn staat te troosten
klinkt op de deur de dood heel schuchter
of hij zo laat de nacht niet stoort
wil best tot de ziel te moeten wachten
alvorens de schouder nuchter aan te raken
gaan zij samen over de weidse velden
waar de avond voor eeuwig valt
en alle tijden zich doen vergaren
tot wat niet telde in zijn jongste jaren.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
16-11-2016
Over dit gedicht
‘De strijd is gestreden’, zei de veldheer en ruimde af.
Geef uw waardering
Op basis van 13 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel LeonardcohenReacties op ‘De late fles’
-
Wellicht bewust of misschien ook wel onbewus,t ga de de rijm uit de weg. Het spannende echter wat daardoor ontstaat, is de voor de hand liggende rijm, waardoor de regels 1 en 4 met enige aanpassing. goed te rijmen zijn. Het ABBA schema, zoals in het eerste couplet zet je niet door, waardoor het rritme niet helemaal consequent uitvalt. Een prachtig gedicht.
Istvan Koning - 22-11-2016 om 10:24
-
Bedankt voor het compliment, het is voor mij een waardevolle reactie. Het verbergen van het rijm heb ik bewust gedaan, ik vind dat gevoel krijgen dat er iets rijmt heel mooi werkt, het rijm helemaal weglaten daar ben ik vaak niet echt tevreden mee. Ik moet wel bekennen dat je vaak over mijn schouder mee kijkt als ik zoiets schrijf.,
guido - 22-11-2016 om 16:23