vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
najaar
najaar
eerst praalden en straalden
dan daalden de naalden
langs lange lariksschaduwen
zwijgend zwart en zwaar
vruchten zoet en zat van zomerzotte
‘t koortsig blad valt uit een slinkend dak van blaâr
doorweekt en bol van bitterheid
het tegendeel van eeuwigheid
ik zie hoe het vale najaarslicht
zijn klamme sporen zet
mijn vensters blijven dicht
ik zie hoe ‘t eigen sterfproces
versneld aan mij voorbij gaat
maar dood is niet het einde
zit daar niet over in
dood is niet het einde
het wordt een nieuw begin
Reacties op ‘najaar’
-
'Ik ben overgegaan', zei de oude man aan het eind van de tunnel en het was met de hakken over de sloot. Een stralend gedicht vol hoop..
guido - 02-11-2016 om 08:17