de jongen in zwarte cape(6)
4/9/2016
dooft zijn kamp vuur
zijn hart (kortelings) verloren
in de Grote Stad
na het werken op de boerderij
een tijdje
klopte de avond aan
flitsten de rode en purperen vitrines aan
de nacht van begoochelingen begong
slenterde hij voorbij de opwindende vrouwen ruiten
ging zich moed indrinken
in een groezelige kroeg nabij
keek rond - maar dat moment ging vlug voorbij
bezocht een klater wereld
een geroutineerde lach
toch bleef het vrouwenlichaam boeien
het is nu eenmaal anders
benadert in niets de fantasie
benadert in alles de harmonie
van iemand
die echt
van jou houd
om jouw geeft
ook - uren later
de jongen in zwarte cape
rijdt zijn gele nachtelijke maan achterna
weet amper
dat hij bestaat
maar dan - volledig
Reacties op ‘de jongen in zwarte cape(6)’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!