de jongen met zwarte cape(1)
3/9/2016
sloeg wild om zich heen
er was zo veel en zo weinig
dat hij ooit had verlangt
niet de zee
niet de hemel
noch de oneindigheid
als hij enkel dacht
aan haar zachte ogen
furieuze loyaliteit
rechtuit
daar is het spookbeeld weder
voor hem rest enkel
wat nog overbleef
bitter weinig van dat Alles dus
weinig werd hem ontnomen
behalve de tijd
om van iemand
te mogen houden
weinig kon hem worden ontnomen
behalve eenmaal
in haar armen
dichtbij
in slaap te vallen
haar 's nachts eens opnieuw vast te nemen
tot de morgen
ze er nog bleef
dat dus
verder
werd hem niets ontnomen
behalve zijn zwarte cape
die - mocht hij houden
Reacties op ‘de jongen met zwarte cape(1)’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!