Zijn laatste plaag

eindeloos golft water
loom en monotoon langs
nog opstandige stranden

er is weer ruim
voldoende zand voorhanden
in deze posthistorische tijd

geen mensen meer
om avontuurlijk te landen
en elkaar de schat te betwisten

nog hangen sporen van strijd
als tekens van haat en nijd
in de opgeschoonde lucht

zacht zucht het land in
weldadige warmte zijn rust
dolt natuur in eeuwige lente

door een nucleaire vlaag is
aarde bevrijd van zijn laatste plaag
weg zijn de mierenhopen met mensen


wil melker
08/10/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl