androide liefde

volgt haar fluoriserende ogen
in de nacht van de morgen
je leest het A,I mededogen
tot je aan de rand
van het woud
haar bionische hand streelt

bewonderend haar
levendige roze kunstharen
meebewegend met de wind
prutste wat aan haar parameters
om de dag boeiend te houden

liet haar gedichten schrijven
vergelijkt ze met de jouwe
zittend aan de kabbelende waterkant
zette haar kunstogen op "leeslicht"
verkennen we de oppervlakte
tot diepgang dialogen

nu beleefde je de Droom
van je leven
met een she-androide
Zij - zal je niet opgeven
verzoende - je met je Duistere Kant

Zij - zou het Tij keren

Terwijl de bomen oud werden
jij ook
zij niet

moest je Haar Dood verlaten




.